سوم رمضان

به نام خدا

الهم صل علی محمد و آل محمد

10 سرطان/تیر 1393 ساعت 23:26

روز سوم ماه رمضون بود. زیاد تشنه و گشنه نشدم. اما روز خوبی نبود خلاصه. ی دو تا دعوا داشتم دوباره. خیلی وقت میشد اون طور دعوا نکرده بودم و قلبم تند نزده بود. ی آشغال کثافت پر حرف داریم سر کار که فقط فک می زنه هر روز و وراجی میکنه. ی چاپلوس تمام عیار برای مدیر بخش مون! گفت کروس احتمال داره بیاد رئال مادرید گفتم اومده تموم شده مذاکراتش. مدیر چاقالوی ما هم که ی بارسایی متعصب هستش گفت چه طوری بازیکنی که تو جام جهانی بازی می کنه قطعی شده اومدنش؟ گفتم اومده دیگه وقتی گفتم اومده بگید درسته اومده. بعد او وراج دو قرونی گفت تو چه کاره ی رئالی که اینو میگی دوست فابریک پرز یا آنچلوتی هستی؟؟؟ بعد مدیر کثافت گفت بعضی وقتا خیلی زود باد می کنی! این منو خیلی آزار داد من ی چی گفتم دلیل نمیشه که مغرورم یا خیلی میدونم به خدا قسم هر وقت میشینه میگه من اینطوری یارو رو ضایع کردم. اون اونطوری گفت من اینطوری بهش گفتم بعد چند تا چاپلوس هم براش چهچه میزنن میگه من اینجا که بودم اینقد حقوق داشتم تجربه م خیلی زیاده و..... خو کثافت بیشعور تو زود باد می کنی یا من؟؟؟

بعدش از ویراستاری مهدی بهم زنگ زد. باهاش حرف زدم گفت علی هست؟ منظورش همونی بود که خیلی وراجی میکنه. گفتم آره گوشی رو بهش دادم گفت کیه گفتم نمیدونم بعد گفتم مهدی ـه گفت باهاش حرف زدی و نمیدونی کی بود؟ منم خیلی عصابم داغون بود و گفتم امروز خیلی حرف میزنی! صداشو بلند کرد و گفت کی حرف میزنه امروز؟ با صدایی بلند تر گفتم تو!!!!!!!!!!!!

مدیر هم سری به نشونه ی تأسف تکون داد اما گور بابای همه شون دو تا آدم وراج دور هم جمع شدن و ازم انتظار دارن مثل اونا باشم و وراجی کنم اما به فاطمه زهرا اگه چاپلوسی هیچ کی رو جز مامانم بکنم! ارزش این زندگی دو روزه رو نداره به خدا ذلت رو قبول نمی کنم حاضرم چاپلوسی کسی رو نکنم و به جاش اگه قراره اخراج بشم اخراج بشم اما این دعوا اصلاً به اونجا ها نمیرسه. به طور مثال گفتم. من استعدادی که تو کار خودم دارم به خودم ثابته و از این بابت مشکلی نیست و نیازی ندارم واسه موندنم تو شغلی که دارم پیش هر کس و ناکسی زاری کنم این نه یکی دیگه! دنیا که به آخر نرسیده!

خدایا ی ذره به این آدما انصاف و ظرفیت بده. تو رابطه هایی که دارم هم جز التماسی در کار نیست. جز عشقم که بهش التماس می کنم با من بمونه و مامانم و در کل خونوادم. به جز اینا به هیچ کی التماس نمی کنم چون اگه التماسم قبول بشه ذلته و اگه قبول نشه هم ی عمر احساس گناه از دست خودم که التماس مردمو چرا کردم. من به تنهایی عادت دارم. تو زندگی کاری نیاز به ی عالمه آدم دور و برم ندارم که باهام دوست باشن و وراجی کنن آدم تو تنهاییش به خیلی چیزا میرسه و زودتر خیلی چیزا رو درک می کنه. نداشتن ی عالمه دوست انتخاب خودمه با تو آدم باشم اما به انتخاب خودم باشن همو بفهمیم این مهمه. دو سه تا دوست اینجوری دارم که نه مغرورن نه کسی رو مسخره می کنن و خیلی هم راحت با همیم و کنار میایم دنیای هم میشیم.

این شد از حرفای دعوا و این چیزا

برای این که سپری در برابر این آدمای وارج داشته باشی سه کار میتونی بکنی تا کنترل شون کنی یا دست کم ازشون دور باشی

1)     چاپلوس باشی ازشون الکی تعریف کنی

2)     خیلی هوشیارانه و زیرکانه مسخره شون کنی و بهشون احساس تقصیر بدی

3)     توانایی هاتو بالا ببری و کارت بهشون گیر نباشه

 تموم این سه گزینه ی بالا جواب میده. من سومی رو در طول زندگیم انتخاب کردم و می کنم به قول یکی از خواننده ها من خون وحشی تو رگامه.

به خدا مردم خارج اینجوری نیستن زیادی شون آدمن میفهمن. خلاصه ی کلام به قول نامجو اینکه زاده ی آسیایی رو میگن جبر جغرافیایی

یکم از خودم بگم مهدی ام، چاپلوس نیستم، به کسی جز اونایی که گفتم التماس نمی کنم، دوست زیاد نمیخام دو تا میخوام آدم باشن همو بفهمیم، هیچ دعوایی رو اول شروع نمی کنم وقتی هم شروع شد اول حمله نمی کنم، تصمیمی که خودم میگیرم برام مهمه حرف مردم واسم ارزشی نداره خلاصه.

با اوضاع فعلی و شرایطی که رقم خورده دوست ندارم بیشتر بین این آدما باشم پس چند هدف برا خودم تنظیم کردم

1)     توانایی هامو بالا تر میبرم وابسته گی ها اصلاً نباشه.

2)     دنبال کارای جدید بگردم حتی اگه همون روزش ی جایی شغل گرفتم.

3)     زیر بار زور، چاپلوسی و دعوا هم اصلاً نرفتم و نمیرم.

خب بسه دیگه فک کنم به اندازه ی کافی موضوع برا خودم روشن شد.